Πόσο βαριέμαι και πόσο αγαπάω την ρουτίνα μου!Πόσο βαριέμαι τον εαυτό μου να λέει κάθε μέρα "βαριέμαι" και πόσο αγαπάω τον εαυτό μου που ποτέ δεν βαριέται να ακούσει μουσική...Πόσο βαριέμαι να λέω τα ίδια,να τσακώνομαι για τα ίδια αλλά πάντα να διαφέρουμε απο τα ίδια...Πόσο βαριέμαι την κάθε μέρα και πόσο αγαπάω την κάθε μέρα που θα σκεφτούμε κάτι καινούριο...Πόσο βαριέμαι όταν βουλιάζω και πόσο αγαπώ τις φωνές σας όταν βουλιάζω....Πόσο βαριέμαι την ανία και πόσο αγαπάω αυτήν την ανία...Πόσο βαριέμαι τις ίδιες παραστάσεις και πόσο αγαπάω τις ίδιες παραστάσεις...Πόσο βαριέμαι αυτή την πόλη που ζω και πόσο αγαπάω αυτή την πόλη που τα φώτα την νύχτα την κάνουν να αλλάζει...Πόσο βαριέμαι την ζέστη και πόσο αγαπάω το συναίσθημα πως κάπου θα ζεσταίνεσαι και εσύ...Πόσο βαριέμαι την αλλαγή και πόσο αγαπάω οτι πιστεύω πως δεν μπορώ να αλλάξω...Πόσο βαριέμαι να πάω αύριο στην δουλειά και πόσο αγαπάω πως θα υπάρξουν στιγμές που θα γελάσω...Πόσο βαριέμαι το καλοκαίρι και πόσο αγαπάω τις καλοκαιρινές διακόπες...Πόσο βαριέμαι να γράφω και πόσο αγαπάω να με διαβάζεις...Πόσο βαριέμαι τα ταξίδια και πόσο αγαπάω τους προορισμούς...Πόσο βαριέμαι να βγάζω φωτογραφίες και πόσο αγαπάω να βλέπω φωτογραφίες...Πόσο βαριέμαι να είμαι εγώ και πόσο αγαπάω που δεν φοβαμαι τις στιγμές που ειμαι εγώ...
Πόσο βαριέμαι τα ίδια και τα ίδια και πόσο αγαπάω το μέλλον που αυτά τα ίδια θα είναι γλυκές αναμνήσεις μιας όμορφης εποχής...
Δεν βαριέμαι....
Ε.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
5 hide:
hi,
Μετά το 'Πόσο βαριέμαι την αλλαγή και πόσο αγαπάω οτι πιστεύω πως δεν μπορώ να αλλάξω' πρέπει να διαβάσεις Δαρβίνο :P Παράδειγμα το "δεν σε ρώτησα", μια απάντηση-εξέλιξη -μετάλλαξη.
Πέρα απ'την πλάκα, αλλάζουμε στο βαθμό που μας βολεύει για να επιβιώσουμε. Όταν η αλλαγή απαιτεί ξεκούνημα και μια κάποια κούραση τότε καθόμαστε στ'αυγά μας και λέμε "βαριέμαι". Μετά αγαπάμε τη βαρεμάρα μας για να χρυσώσουμε το χάπι. Όπως και ο Κλούνει με τις μαλακίες του, ναι τελικά είχες πολύ δίκιο :D
Και τι γίνεται όταν η αλλαγή δεν είναι εξέλιξη αλλά υποβάθμιση του είδους? Στατιστικά μιλώντας αυτό παρατηρώ...Τι έχει να πει για αυτό ο Δαρβίνος :))
Το θέμα είναι πώς αντιλαμβάνεται ο καθένας μας την επιβίωση...Άλλοι σαν απλή διαβίωση, άλλοι σαν αγωνιώδη προσπάθεια να κάνουν ενδιαφέρουσα την καθημερινότητα τους, άλλοι σαν προσπάθεια αυτοπροβολής κτλ κτλ .Κάθε ένας απο αυτούς τους τρόπους απαιτεί διαφορετικη αλληλουχία(psssss :P) αλλάγων για να πετύχει την επιβίωση...
Θέλω απλά να εξηγήσω πως δεν κάνουν όλους τους ανθρώπους ευτυχισμένους οι ίδιες αλλαγές...Και κάθε άνθρωπος βαριέται με διαφορετικά πράγματα...
ps ΑΑΑ σαν δημιουργός(χαχαχαχ) οφείλω να κάνω σαφές πως όλα αυτα είναι εντελώς άσχετα με όσα θέλει να πει το κειμενάκι μου...ε?
ps 2....Συνεχίζουμε να νοηματοδοτύμε διαφορετικά την παραλία...χαχαχαχα
δεν είπα ότι η εξέλιξη είναι πρόοδος.Όσο για την επιβίωση, είναι κοινή για όλους, δεν μιλάω για τις επιμέρους προσωπικές επιλογές του καθενός, μιλάω για την στεγνή επιβίωση, το ζω χωρίς να διαλύομαι. Όλοι στη βάση αυτό θέλουμε. Τα υπόλοιπα ναι, είναι προσωπικά θέματα.
δεν είναι άσχετα. απλά κόλλησα στο θέμα της αλλαγής που αγαπάς να πιστεύεις ότι δεν σε αφορά και αποκρούεις("πόσο αγαπάω οτι πιστεύω πως δεν μπορώ να αλλάξω"). Αλλά θες δεν θες αλλάζεις και χωρίς να έχεις κανέναν έλεγχο σ'αυτό πολλές φορές. Θέλω να καταλήξω στο ότι όταν το αποδεχόμαστε αυτό, τότε μπορούμε να το διαχειριστούμε κάπως καλύτερα, λιγότερο επώδυνα και πιο εποικοδομητικά από το άκαμπτο "εγώ δεν αλλάζω".
πρέπει να την κόψουμε τη νοηματοδότηση πριν μας μαζέψουν οι άντρες με τ'ασπρααααααα :D
ΜΜΜ εντελώς άσχετα είναι...αλλά έχεις το δικαίωμα αγαπητέ μου αναγνώστη να βγάζεις τα δικά σου συμπεράσματα....Περίμενω απόψεις και απο το υπόλοιπο αναγνωστικό μου κοινό...Fight Fight!!χαχαχαχ
Αυτή είναι η χαρά της δημιουργίας για τον συγγραφέα...να δημιουργεί γύρω απο τα γραπτά του πολύπλευρες απόψεις!!ΑΧΑΧΑΧΑΧ
ps 1.Τελικά μπορώ να αλλάξω...Εξελίχθηκα σε μια υποσχόμενη συγγραφέας...αχαχαχαχ
ps2.Η νοηματοδότηση είναι η αφετηρία των αλλαγών που πρόκειται να ακολουθήσουν :P
Post a Comment