Είναι Αύγουστος...κάθομαι σε μια ξύλινη αποβάθρα δίπλα στην θάλασσα...Τα πόδια μου μπαίνουν στο νερό...Δίπλα μου υπάρχει ένα μπουκάλι λευκό κρασί και δύο ποτήρια...Σε λίγο θα ξημερώσει και νιώθω δροσερό τον άνεμο στο πρόσωπό μου....Απο τα ακουστικά μου ακούγεται το tear στο repeat....Και το μόνο που θέλω είναι αισθανθώ την θάλασσα...αλλά δεν μπαίνω...την φοβάμαι...ειδικά την νύχτα....στέκομαι και την κοιτάζω....Σκέφτομαι πως για πρώτη φορά στη ζωή μου η επιθυμία μου πρέπει να νικήσει τον φόβο μου...Σήκωνομαι και λίγο πρίν βουτήξω ακούω την φωνή σου : "Άφησε με να 'ρθω μαζί σου...."
(ps. Μετά απο 16(?) συνεχόμενες φορές που το έχω ακούσει την τελευταία ώρα...εξακολουθεί να δημιουργεί εικόνες....)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
4 hide:
but if you never try
you'll never know
:)
Μάλλον πρέπει απλά να προσπαθήσεις να αφήσεις κάτι ή κάποιον να έρθει μαζί σου...Είτε αυτό είναι η επιθυμία είτε η συντροφιά είτε η ελπίδα... :)))
Εξαιρετική μπάντα indeed...
breathtaking...
Post a Comment