Τρέλα......

Τρέλα είναι να νομίζεις πως συμβαίνει κάτι, το οποίο είναι μόνο μέσα στο μυαλό σου! Τρέλα είναι να ελπίζεις σε κάτι, στο οποίο δεν βλέπεις κανένα μέλλον! Τρέλα είναι το υποσυνείδητό σου να σε κάνει να ονειρεύεσαι εικόνες που εύχεσαι αλλά φοβάσαι πως δεν θα έρθουν. Τρέλα είναι να θέλεις να μοιραστείς στιγμές που έχεις πλάσει στο μυαλό σου αλλά τρέμεις πως κανείς δεν θέλει να ζήσει μαζί σου. Τρέλα είναι να ξυπνάς θυμώμενος με κάτι που δεν έκανες, δεν είπες ή δεν σου είπαν την προηγούμενη νύχτα. Τρέλα είναι να νιώθεις τρελός. Τρέλα είναι να νιώθεις οτι κανείς δεν σε καταλαβαίνει. Τρέλα είναι να θέλεις να πείς όσα φοβάσαι να πείς. Τρέλα είναι να αναρωτιέσαι αν είσαι τρελός. Τρέλα είναι να σκέφτεσαι συνέχεια τι κάνεις λάθος. Τρέλα είναι να έχεις τη θέληση να κυνηγήσεις το άπιαστο. Τρέλα είναι να επιθυμείς το άγνωστο. Τρέλα είναι να ερωτεύεσαι μια ιδέα. Τρέλα είναι να τρελαίνεσαι!Τρέλα είναι να νιώθεις μόνος ενώ κάποιος υπάρχει να ακούσει την φωνή σου και όσα έχεις να του πείς. Τρέλα είναι να συζητάς για ώρες αν είσαι τρελός. Τρέλα είναι να χαίρεσαι που υπάρχουν γύρω σου άνθρωποι που δεν ξέρουν τις σκέψεις σου. Τρέλα είναι που μιλάς μαζί τους για ψυχολογία ενώ το μόνο που θέλεις να πείς είναι "Και εγώ τρελός είμαι". Τρέλα είναι να μπορείς να κρατάς στα χέρια σου ένα χέρι αλλά να μην τολμάς να πείς "Θέλω να σε αγγίξω ξανά". Τρέλα είναι να φοβάσαι να παραδεχτείς ποιος είσαι. Τρέλα είναι να αίσθανεσαι πως κανείς δεν σ'αγαπάει. Τρέλα είναι να μην καταλαβαίνεις πως κάποιος θα έκανε τα πάντα για σένα. Τρέλα είναι να τον αφήνεις να φύγει μακριά. Τρέλα είναι να μην τον πλησιάσεις ποτέ. Τρέλα είναι να μην ακούσεις ποτέ το γέλιο του. Να μη δείς ποτέ το δάκρυ του. Τρέλα είναι να μην μιλήσετε ποτέ για το πόσο τρελοί είστε και οι δύο....



Τρέλα είναι......
Ε.

Ελευθερία

Ελευθερία από την σκέψη χωρίς όρια και περιορισμούς, από συναισθήματα που δεν σε αφήνουν να κοιμηθείς, από τη δουλειά που σε κάνει να βαριέσαι, από ανθρώπους που δεν έχει κανένα νόημα να συναστρέφεσαι, από ψυχολογικές καταπιέσεις που δεν σε αφήνουν να ελπίζεις, από δεσμεύσεις που σε πνίγουν, από φοβίες που σε κάνουν να φοβάσαι περισσότερο, από ανασφάλειες που δεν σου επιτρέπουν να εξελιχθείς, από ενδοιασμούς που δεν σε αφήνουν να γίνεις ευτυχισμένος, από τον ίδιο σου τον εαυτό που νομίζεις οτι ξέρεις αλλά φοβάσαι να τον αφήσεις να αισθανθεί, απο την ελπίδα που σε κρατάει δέσμιο σε μια ουτοπία, από την ευτυχία που φοβάσαι πως δεν θα έρθει, από την απαισιοδοξία που νιώθεις να σε τυλίγει, από τον υπέρμετρο ενθουσιασμό που κρατάει δευτερόλεπτα και μετά νιώθεις στο κενό, από την αγάπη που δυσκολεύεσαι να εκμυστηρευτείς, απο τον θυμό που δυσκολεύεσαι να εκφράσεις, από το ξυπνητήρι που σε απομακρύνει από τα όνειρα σου, από την πόλη που ο θορυβός της δεν σε αφήνει να ακούσεις τις ψιχάλες της βροχής στο μπαλκόνι σου, από το κρύο που απαιτεί μια ζεστή αγκαλιά, από την αγκαλιά που είναι κρύα, από ένα χαμόγελο που είναι ψεύτικο, από τον έρωτα που φοβάσαι πως δεν θα εμφανιστεί αλλά είναι δίπλα σου, από την ανία που νιώθεις πως σε έχει αλλάξει, από τις απόφασεις που δεν μπορείς να πάρεις, από το τραγούδι που ντρέπεσαι να τραγουδήσεις μπροστά σε κόσμο, από την φωτογραφία που είδες μέσα στην φαντασία σου αλλά δεν τράβηξες ποτέ, από το λάθος που δεν έκανες, από το ταξίδι για το οποίο δεν έφτιαξες βαλίτσες, απο την επανάσταση που δεν έκανες, από το γράμμα που δεν έστειλες, από το Σ'αγαπώ που δεν είπες, από το γράμμα που τελικά έστειλες, από το Σ'αγαπώ που τελικά θα πείς......



ps Σε όποιον τα έχει νιώσει όλα και τίποτα...

Ε.

Σώπα...

Θα μπορούσα να γράψω βιβλίο για σένα....
Πώς θα ξεκινούσε? Μήπως θα έπρεπε να με ενδιαφέρει πως θα τελειώνε? Θα ξεκινούσε με το συγκεκριμένο απόσπασμα απο την σονάτα του σεληνόφωτος...
"Όταν έχει φεγγάρι, μεγαλώνουν οι σκιές μες στο σπίτι, αόρατα χέρια τραβούν τις κουρτίνες"
Άνοιξες την κουρτίνα και επιτέλους είδα το πρόσωπο σου. Ήταν πιο θλιμμένο απο ότι περίμενα αλλά πιο χαμογελαστό απο ότι φανταζόμουν. Το βλέμμα σου ήταν πιο μοναχικό απο ότι περίμενα. Άφησες την κουρτίνα να κλείσει πίσω σου και σε είδα...Ήσουν εκεί ακίνητος και χαμογελαστός.Είχες ακουμπήσει στα γόνατά σου μια μαύρη τσάντα,κρύβοντας μέσα σε αυτήν ό,τι αγαπάς περισσότερο.Ψιθύριζες μια μελωδία που δεν αναγνώριζα. Μάζεψα όλη μου την δύναμη και σου είπα "Γεια...Δεν περίμενα να με βρεις. Πως είσαι?"
Χαμογέλασες και μου είπες "Είμαι καλά..." "Μου έλειψες..."
Έκατσες απέναντι μου και άναψες τσιγάρο.Δεν μπορούσες να με κοιτάξεις...Έβλεπα τα μάτια σου μέσα απο τον καπνό να κοιτάζουν έξω απο την κουρτίνα. Δεν μπορούσα να σε δω...έκλεισα την κουρτίνα. Έπειτα έκλεισα τα μάτια μου...χαμήλωσα την μουσική για να ακούω μόνο την άγνωστη μελωδία που μουρμούριζες. Δεν ονειρευόμουν...Ήσουν εκεί έτοιμος να φύγεις...Έπρεπε να κάνω κάτι για να σε κρατήσω.
"Πάρε με αγκαλιά και κράτησε με. Θέλω να κοιμηθώ.Σε περίμενα και έχω να κοιμηθώ μέρες. Ξύπνησε με όταν θα θέλεις να φύγεις αλλά μην μου πεις ότι φεύγεις..."

To be continued...
E.

I can't see you but i know you're there....

Νομίζω πως ήρθε η ώρα να σταματήσω να μιλάω. Το έχω πει πολλές φορές αλλα πλέον ήρθε η ώρα να σταματήσω να λέω τι σκέφτομαι.Με ακούει ποτέ κανείς? Αφου εγώ σίγουρα δεν με ακούω...Βαριέμαι να με ακούω να λέω τα ίδια και τα ίδια.Με βαριέμαι!!!!Μήπως πρέπει καλύτερα να σταματήσω να σκέφτομαι? Όλα είναι τόσο απλά και όσο η σκέψη παρεμβάλλεται δυσκολεύουν!!!Θέλω να πώ "Γεια"...Δεν το λέω... Θέλω να σου πω "Σ'αγαπάω"? Γιατί δεν το λεω? Μα σε αγαπάω και είμαι σίγουρη πως το ξέρεις!!
Ίσως όμως να μην θέλεις να το ακούσεις? Ίσως κανείς δεν θέλει ποτέ να ακούσει ό,τι μπορεί να τον βγάλει απο ό,τι έχει αποφασίσει πως είναι!!!Γιατί τα λέω? Γιατί να σε αναγκάσω να ακούσεις κάτι που δεν θέλεις ή δεν είσαι έτοιμος?
Ήρθε η ώρα να σταματήσω να μιλάω...Φτάνει!!! Με κούρασα...Τέλος....



Ps Αυτό το τραγούδι το αγάπησα απο το πρώτο του δευτερόλεπτο....
........I lose control..Where am I supposed to go?

Ε.

Endless

Έχω σίγουρα ξεχάσει να γράφω. Προσπαθώ εδώ και ώρα να θυμηθώ...Που θα πάει?
Θέλω να έρθει ο χειμώνας(έστω και αυτός ο χειμώνας αυτής της πόλης).
Να ακούω μουσική απο το γεμάτο γρατζουνίες ipod μου,να φορέσω το καπέλο μου, τα φουλάρια μου,τα παλτάκια μου,τα starakia μου...Να νομίζω οτι είμαι 18 και να περπατάω στους βρεγμένους δρόμους που θα με πάνε σε ένα μάθημα δημιουργικής γραφής(τι να είναι άραγε? Η γραφή πάντα δημιουργική δεν είναι?ΜΜΜ...μάλλον αυτό που θα έπρεπε να με απασχολεί είναι που νομίζω πως είμαι 18-don't open that door-)...Λες εκεί να θυμηθώ να γράφω?
Θέλω να έρθει ο χειμώνας και να πάω ένα ταξίδι κάπου που θα έχει πραγματικό χειμώνα...
Θέλω να έρθει ο χειμώνας και να φυσάει, να έχει συννεφιά, να βγαίνει ο ήλιος, να κοιμάμαι αργά, να ξυπνάω στα ζεστά...
Θέλω να έρθει ο χειμώνας και να πίνω τσίπουρο για ώρες...
Θέλω να έρθει ο χειμώνας και να ακούω ζεστές φωνές,να νιώθω θερμά συναισθήματα, να βλέπω ζεστά χαμόγελα, να αισθανθώ ζεστό άγγιγμα...
Θέλω να έρθει ο χειμώνας..Να θυμάμαι το όμορφο καλοκαίρι μου που πέρασε..Και να σχεδιάζω το επόμενο...




Ps Τι γράφω?(Μήπως καλύτερα να ξεχάσω να γράφω?)

...Δεν βαριέμαι...

Πόσο βαριέμαι και πόσο αγαπάω την ρουτίνα μου!Πόσο βαριέμαι τον εαυτό μου να λέει κάθε μέρα "βαριέμαι" και πόσο αγαπάω τον εαυτό μου που ποτέ δεν βαριέται να ακούσει μουσική...Πόσο βαριέμαι να λέω τα ίδια,να τσακώνομαι για τα ίδια αλλά πάντα να διαφέρουμε απο τα ίδια...Πόσο βαριέμαι την κάθε μέρα και πόσο αγαπάω την κάθε μέρα που θα σκεφτούμε κάτι καινούριο...Πόσο βαριέμαι όταν βουλιάζω και πόσο αγαπώ τις φωνές σας όταν βουλιάζω....Πόσο βαριέμαι την ανία και πόσο αγαπάω αυτήν την ανία...Πόσο βαριέμαι τις ίδιες παραστάσεις και πόσο αγαπάω τις ίδιες παραστάσεις...Πόσο βαριέμαι αυτή την πόλη που ζω και πόσο αγαπάω αυτή την πόλη που τα φώτα την νύχτα την κάνουν να αλλάζει...Πόσο βαριέμαι την ζέστη και πόσο αγαπάω το συναίσθημα πως κάπου θα ζεσταίνεσαι και εσύ...Πόσο βαριέμαι την αλλαγή και πόσο αγαπάω οτι πιστεύω πως δεν μπορώ να αλλάξω...Πόσο βαριέμαι να πάω αύριο στην δουλειά και πόσο αγαπάω πως θα υπάρξουν στιγμές που θα γελάσω...Πόσο βαριέμαι το καλοκαίρι και πόσο αγαπάω τις καλοκαιρινές διακόπες...Πόσο βαριέμαι να γράφω και πόσο αγαπάω να με διαβάζεις...Πόσο βαριέμαι τα ταξίδια και πόσο αγαπάω τους προορισμούς...Πόσο βαριέμαι να βγάζω φωτογραφίες και πόσο αγαπάω να βλέπω φωτογραφίες...Πόσο βαριέμαι να είμαι εγώ και πόσο αγαπάω που δεν φοβαμαι τις στιγμές που ειμαι εγώ...
Πόσο βαριέμαι τα ίδια και τα ίδια και πόσο αγαπάω το μέλλον που αυτά τα ίδια θα είναι γλυκές αναμνήσεις μιας όμορφης εποχής...




Δεν βαριέμαι....
Ε.

Νυστάζω...

Θέλω να κοιμηθώ και να ονειρευτώ όλα όσα εάν είχα, θα τα είχα όλα...
Όταν ήμουν κοριτσάκι ήθελα πολύ το σπιτάκι της Barbie. Πόσες φορές άνοιξα τα μάτια μου και χαμογελάστη ήμουν σίγουρη πως θα το έβλεπα εκεί. Στην δεξιά πλευρά του κρεβατιού μου. Το σπιτάκι δεν το πήραμε ποτέ...Καλύτερα όμως γιατί μέσα στα χρόνια πήραμε τόσες Barbie να κάνουν παρέα η μια στην άλλη που στο σπιτάκι δεν θα χωρούσαν...
Τώρα πια θέλω να ονειρευτώ μια Τετάρτη που θα ξυπνήσω και δεν θα πάω στην δουλειά. Θα ντυθώ και θα πάω βόλτα στην Ακρόπολη. Θα καθήσω σε ένα παγκάκι και θα φάω παγωτό φυστίκι. Θα καθήσεις δίπλα μου, θα κρατήσεις το χέρι μου και θα δω το χαμόγελο σου...
Ίσως μετά απο χρόνια να γραφώ κάπου πως δεν ήρθες ποτέ σε αυτό το παγκάκι. Καλύτερα όμως γιατί μετά απο λίγο καιρό ξεκινήσαμε μαζί για αυτή την βόλτα στην Ακρόπολη...
Νυστάζω...



Όνειρα γλυκά...
Ε.

My great expectations

Οι προσδοκίες μου.....
1)Να περπατήσω την Διονυσίου αρεοπαγίτου μαζί σου
2)Να βλέπω κάθε μέρα το χαμογελό σου
3)Να ταξιδεύω μαζί σου
4)Να κάθομαι σε ένα μπαλκόνι μαζί σου
5)Να βρίσκω ενδιαφέρον στην κάθε μέρα σου
6)Να ερωτευτώ μαζί σου
7)Να διαφωνώ μαζί σου
8)Να νιώθω ασφάλεια μαζί σου
9)Να είμαι ο εαυτός μου μαζί σου
10)Να ακούω μουσική μέχρι να ξημερώσει μαζί σου
11)Να συζητάω τα όνειρα μου μαζί σου
12)Να φοβάμαι τους φόβους μου μαζί σου
13)Να τραγουδήσω μαζί σου
14)Να φύγω μαζί σου
15)Να αλλάξω μαζί σου



PS.Κάθε "σου" απευθύνεται σε διαφορετικό "σου"...Ίσως κάποια "σου" να είναι "μου"....

Ε.

Jeux d'enfants

Χαμήλωσε την μουσική σου...
Κλείσε τα μάτια σου...
Ακούς την αναπνοή σου μέσα στην ησυχία?
Αναγνώρισε την πρώτη μελωδία που ακούς στην φαντασία σου και ψιθύρισε τους στίχους...
Μοιράσου αυτό το τραγούδι με κάποιον απόψε...Αν είσαι τυχερός μοιράσου το με εκείνον/εκείνη που είναι δίπλα σου...Αν όχι, μοιράσου τον με όποιον σκέφτηκες όσο είχες κλειστά τα μάτια σου...Αν δεν σκέφτηκες κανέναν μοιράσου το μαζί μου...Θα χαρώ πολύ!!



PS Για σένα που σε σκέφτηκα και δεν το ξέρεις....

I know(not?) where I belong

Πώς να λέγεται άραγε το συναίσθημα που έχω όταν φτιάχνω βαλίτσες? Γιατί δεν το έχω συζητήσει ποτέ με κανέναν?'Η το έχω?(Έχω αρχίσει να ξεχνάω....)
Πώς αισθάνομαι πάντα την πρώτη μέρα που φτάνω στον προορισμό μου? Ποιό είναι το πρώτο μέρος για το οποίο αισθάνθηκα κάτι διαφορετικό? Ποιό θα είναι το επόμενο? Γιατί κάποτε δεν ήθελα να φύγω? Γιατί ενώ θέλω να φύγω δεν φεύγω? Μήπως ακόμα δεν θέλω να φύγω? Μήπως απλά αυτό που δεν θέλω είναι να μείνω? Θα ήθελα πολύ να έμπαινα σε ενα τρένο και να σε έβρισκα εκεί...Να μην χρειαζόταν να φτιάξω βαλίτσες, να μην χρειαζόταν να σκεφτώ, να μην χρειαζόταν καν να το σχεδιάσουμε. Ένα πρωί να έβρισκα στο γραμματοκιβώτιό μου ένα εισιτήριο και το ίδιο βράδυ φεύγαμε μαζί...



Καλό Ταξίδι....
E.

Σε σένα...

Δεν έχω ιδέα τι σημαίνει "Loftið verður skyndilega kalt".
Θα ήθελα πολύ να μάθω όμως...
Το άκουσμα αυτής της μελωδίας με κάνει να θέλω να πετάξω. Με πληγώνει και με απελευθερώνει ταυτόχρονα...Με ταξιδεύει και μου κόβει την ανασα!
Θέλω να το χαρίσω σε σένα που μπορείς να νιώσεις τα ίδια συναισθήματα απο το πρώτο άκουσμα. Σε σένα που μου μοιάζεις...Σε σένα που μπορεί να μην μου μοιάζεις αλλά δεν θα μπορούσα χωρίς εσένα. Σε σένα που θέλεις να ταξιδέψεις εκεί που τα όνειρα σου κάθε νύχτα σε πάνε. Σε σένα που φοβάσαι και είσαι απαισιόδοξος...Σε σένα που ελπίζεις πως όλα θα πανε καλά. Σε σενα που με αγαπάς όσο σε αγαπώ και εγώ...Σε σένα που μπορεί να μην ξέρεις οτι Σ'αγαπώ. Σε σένα που αγχώνεσαι γιατί δεν έχεις έμπνευση...Σε σένα που η εμπνευση σου είναι η όμορφη ψυχή σου. Σε σένα που γελάς και λάμπει το πρόσωπό σου...Σε σένα που φοβάσαι να χαμογελάσεις. Σε σένα που θέλεις να πας εκεί που για πάντα θα υπάρχει μια θέση για σένα αλλά φοβάσαι να πας...
Σε σένα που έχεις μέσα σου ήδη ένα κομμάτι του εαυτού μου...Σε σένα που η ύπαρξη σου με κάνει να νιώθω ασφάλεια. Σε σένα που με έχεις κάνει να δακρύσω...Σε σένα που εύχομαι να με κάνεις να χαμογελάω. Σε σένα που ξέρω ήδη που είσαι...Σε σένα που δεν ξέρω που είσαι...



Με αγάπη...
Ε.

Liquid cure

Τις τελευταίες 4 ώρες τις έχω περάσει κοιτάζοντας έξω απο το παράθυρο μου...Είναι ζεστός ο καιρός αλλά το κρατάω κλειστό. Νιώθω έντονα την επιθυμία να το σπάσω και να βγω έξω. Να ανέβω στα κεραμίδια, να καθήσω στο ψηλότερο σημείο και να νιώσω το σπίτι μου να το ταξιδεύει η θάλασσα που περνάει έξω απο την πόρτα μου...Πώς είναι το συναίσθημα που έχεις όταν κολυμπάς και αφήνεις το σώμα σου να παρασυρθεί απο τη θάλασσα?Η γαλήνη που νιώθεις όταν κλείνεις τα μάτια σου και το μόνο που ακούς είναι ο ήχος της άμμου?
Βγες να καθήσεις στα κεραμίδια σου.Σε λίγο θα περάσουμε να σας πάρουμε...
Στην πρώτη όμως ακτή που θα φτάσουμε θέλω να έρθει ένας γίγαντας να μας πάρει στα χέρια του και να μας αφήσει στην κορυφή ενός βουνού...Σε ποιο βουνό θα μας πάει θα διαλέξεις εσύ!Το μόνο που θέλω είναι όταν φτάσουμε να έρθεις να καθήσεις δίπλα μου...



ps: The world’s got me dizzy again

/Στα είπα όλα\

Εδώ και μέρες μου έχει κολλήσει η μελώδια του "Miss You" των Trentemøller. Όταν ξυπνάω την ακούω μέσα μου και πριν κοιμηθώ με νανουρίζει... Είχα σκεφτεί μέχρι και ποιες λέξεις μου θα συνόδευαν αυτό το post. Μάλλον θα το αναβάλλω για την επόμενη φορά...
Ήθελα απόψε να τα πώ όλα...




ps Φίλα με τώρα....

How To Be A Child & Win The War

"Τα κανονικά παιδιά γεννιούνται κανονικά
Μεγαλώνουν κανονικά, ονειρεύονται κανονικά
Ερωτεύονται κανονικά και πεθαίνουν κανονικά.....
Πες μου τι γίνεται μ' εκείνα τα παιδιά...."

Είμαστε κανονικά παιδιά? Χαίρομαι που δεν είμαστε κανονικά παιδιά ή τουλάχιστον Θέλω να πιστεύω πως δεν είμαστε κανονικά παιδιά...





PS Σ'αγαπάω επειδή δεν είσαι κανονικό παιδί...

/If you could only see\

On these days when everything seems to be wrong....
If I could see me through your eyes
If I could touch me with your hands
If I could smell me with your nose
what would I be like?



ps You give your love but you won't...

La Crise

Ήμουν σε μεγάλο δίλημμα για το τραγούδι που θα έντυνε αυτό το post...Ποιο post?Δεν ξέρω τι θέλω να γράψω...Εδώ και μέρες σκέφτομαι να γράψω κάτι...αλλά δεν βγάζουν νόημα οι σκέψεις μου...πως να βγάλουν νόημα τα λόγια μου?Όχι βέβαια πως αγωνιά και κανείς να διαβάσει όσα γράφω...αλλά ήθελα να γράψω!!(Και κάπου εδώ σίγουρα έχει αρχίσει να μην βγαίνει νόημα)
Έχεις αισθανθεί ποτέ πως είσαι σε κρίση?Όχι ηλικιακή...Ούτε συναισθηματική...Σίγουρα όχι ψυχολογική...Απλά σε κρίση!Θες να φύγεις αλλά δεν ξέρεις που να πας...Ή ξέρεις που να πας αλλά φοβάσαι να πας...Και το σκέφτεσαι και το συζητάς συνέχεια αλλά δεν πας...Έχεις νιώσει ποτέ πως θες να φωνάξεις πολύ δυνατά και δεν σε ενδιαφέρει αν θα γυρίσουν να σε κοιτάξουν, αν θα γελάσουν...Θες απλά να βγάλεις την ένταση απο μέσα σου..Μια ένταση που δεν ξέρεις απο που πηγάζει αλλά υπάρχει και πρέπει να βρεις διέξοδο...αλλά η φωνή σου κλείνει...
Έχεις σκεφτεί πως όλη η ηρεμία που χαρακτηρίζει την ζωή σου έχει αρχίσει να σε κουράζει?Πως θέλεις να μπεις στο μυαλό κάποιων ανθρώπων και να σου λυθούν όλες οι απορίες γι αυτούς? Να δοκιμάσεις τα όρια σου για να καταλάβεις εσένα? Να μπεις σε μια νέα εποχή εξώ απο εσένα για όσο αντέξεις?
Να ονειρευτείς?Να ζήσεις την κρίση σου και να την αγαπήσεις?
Να βγεις απο αυτήν.....Να απελευθερωθείς....



ps Τελικά η έμπνευση για αυτό το post ήρθε απο ένα μήνυμα που έλαβα σήμερα και μιλούσε για μια ξεχασμένη κιθάρα απο το λύκειο...:)

Άφησε με να 'ρθω μαζί σου....

Είναι Αύγουστος...κάθομαι σε μια ξύλινη αποβάθρα δίπλα στην θάλασσα...Τα πόδια μου μπαίνουν στο νερό...Δίπλα μου υπάρχει ένα μπουκάλι λευκό κρασί και δύο ποτήρια...Σε λίγο θα ξημερώσει και νιώθω δροσερό τον άνεμο στο πρόσωπό μου....Απο τα ακουστικά μου ακούγεται το tear στο repeat....Και το μόνο που θέλω είναι αισθανθώ την θάλασσα...αλλά δεν μπαίνω...την φοβάμαι...ειδικά την νύχτα....στέκομαι και την κοιτάζω....Σκέφτομαι πως για πρώτη φορά στη ζωή μου η επιθυμία μου πρέπει να νικήσει τον φόβο μου...Σήκωνομαι και λίγο πρίν βουτήξω ακούω την φωνή σου : "Άφησε με να 'ρθω μαζί σου...."



(ps. Μετά απο 16(?) συνεχόμενες φορές που το έχω ακούσει την τελευταία ώρα...εξακολουθεί να δημιουργεί εικόνες....)

/That's why she sleeps with one eye open\

I'll cut your little heart out cause you made me cry....




PS Νο ps today....

À bientôt.....

Τις τελευταίες μέρες(νύχτες μάλλον...) βλέπω συνέχεια στον ύπνο μου ταξίδια...Και είσαι συνέχεια εκεί...Ποτέ δεν ταξιδεύουμε μαζί...απλά σε βρίσκω όπου και αν πηγαίνω...Άλλες φορές να τραγουδάς με μια κιθάρα στον δρόμο σαν τον Glen Hansard στο "Once"...άλλες να κοιτάζεις τους περαστικούς καθισμένος σε ένα παγκάκι...άλλες να βγαίνουν fax απο τα χέρια σου που προσπαθώ να διαβάσω αλλά δεν βγάζω τα γράμματα ...και άλλες απλά να μου χαμογελάς...Θέλω πολύ να χαμογελάς....




ps1 Κάποια στιγμή θα ήθελα να μου πεις τι έγραφες σε αυτό το fax :)
ps2 Ίσως να τα πούμε απόψε....
Σκέφτομαι να πάω....μμμμ...δεν θα σου πω...θέλω να δω αν θα με βρείς!

/It's cool if you keep quiet, but I like singing\


Το πρόβλημα με τις φωτογραφίες με στεναχωρεί πολύ...Δεν μπορώ να βλέπω τον εαυτό μου σε αυτές...Αντέχω μόνο εκείνες στις οποίες δεν φαίνομαι...Ή τουλάχιστον εκείνες που φαίνονται κομμάτια του εαυτού μου...Δεν με αναγνωρίζω..Είναι απλά μια κλεμμένη στιγμή του εαυτού που σχεδόν ποτέ δεν μου αρέσει...
Αλλά μου αρέσουν τόσο οι φωτογραφίες...οι φωτογραφίες τοπίων...θα μπορούσα να χαζεύω φωτογραφίες για ώρες...και ζηλεύω που δεν μπορώ και εγώ να βγάλω μια αν όχι ωραία τουλάχιστον συμπαθητική...Και προσπαθώ...αλήθεια προσπαθώ...Με πιστεύεις?
Αυτή η φωτογραφία με πλημμυρίζει συναισθήματα...Δεν ξέρω γιατί...Προφανώς καλλιτεχνικά δεν αξίζει τίποτα...Αλλά κάτι έχει...Και το tiergarten κάτι είχε...Δεν μπορώ να το περιγράψω...αλλά όταν είδα αυτή την περιοχή ένιωσα σαν να έφτασα εκεί που έπρεπε να είμαι...Θα μπορούσα να κάτσω σε αυτό το καλυμμένο απο χιόνι παγκάκι για ώρες και να προσπαθώ να τραβήξω μια ωραία φωτογραφία...Θα μπορούσα να βγάζω ξανά και ξανά άπειρες φωτογραφίες αυτού του drive in που μου θύμιζε την Omaha(ή όπως φαντάζομαι οτι θα είναι στην Omaha...Θέλω πολύ να πάω στην Omaha...αν θέλεις έλα μαζί...)ψάχνοντας να βρώ την κατάλληλη γωνία...
Δεν έκατσα ποτέ σε αυτό το παγκάκι...αλλά δεν πειράζει γιατί περπατώντας είδα στην απεναντι πλευρά του δρόμου μια μορφή που δεν ήταν καθαρή αλλά έμοιαζε σαν να βγήκε μέσα απο το δάσος και να κατευθυνόταν πάλι προς αυτό...Με τα παγωμένα χέρια μου να κρατούν σφιχτά την φωτογραφική(που δεν είναι καν δικιά μου) νομίζω πως έβγαλα την πιο όμορφη φωτογραφία που έχω βγάλει ποτέ...Χωρίς καμιά προσπάθεια...Ελπίζω να σου αρέσει και ας μην έχει τίποτα...Θα στεναχωρηθώ αν δεν σου αρέσει...

ps If you wanna see the future, go stare into a cloud....

/Ship In A Bottle\

Δύο μέρες προσπαθώ να βρω ένα video για το κομμάτι "Three Weeks" του Kevin Andrew...αλλά πουθενά...
Αποφάσισα να εγκαταλείψω τις προσπάθειες(πολύ εύκολα αν και περίεργο για μένα) και να συμβιβαστώ με την δεύτερη μου επιλογή απο την ίδια συλλογή...
Και συμβιβάστηκα...Δεν μου αρέσει καθόλου αυτή η λέξη,αλλά το έκανα...
Βρήκα πολύ εύκολα το video του παρακάτω υπέροχου, μοναχικού, μελαγχολικού, inlovable grey κομματιού...Καθώς έγραφα αυτό το post το άκουσα πολλές φορές...Και τελικά απο δεύτερη επιλογή έγινε πρώτη...Τελειώνει με τον ήχο της βροχής...Πώς δεν ήταν απο την αρχή η πρώτη μου επιλογή?
Γιατί το μυαλό κολλάει με λάθος πράγματα που φαίνονται σωστά? Γιατί επιμένουμε στα δύσκολα ενώ το σωστό είναι πάντα τόσο εύκολο?
Όταν ήμουν έφηβη έλιωνα με το "Ό,τι αξίζει πονάει πολύ και είναι δύσκολο". Δεν το πιστεύω πια....Ό,τι αξίζει γίνεται πολύ εύκολο...
Εύκολο δεν ειναι όταν επικοινωνούν δυο άνθρωποι? Εύκολο δεν είναι να ακούς τον ήχο της βροχής και να χαμογελάς κοιτώντας δυο μάτια που χαμογελούν και εκείνα? Εύκολο δεν είναι να σιγοψυθιρίζεις τους στίχους απο τα τραγούδια μου όταν σου τραγουδάω?
Να με ακούς να σου διαβάζω?



ps Με ακούς?

/Stay /Stay /Stay /

....Or Come.....
All We Could Do Was Sing....



ps : I’m sick of the weather up here
It goes on and on my dear.....

/ Method Acting \

ennuyé / buồn / gelangweilt / keder sig

/
退屈した / tüdinud / annoiato /

imdejjaq /
aburrido /


скучающий
/
kyllästynyt / garlaikots /

verveeld
/
bored / plictisit /

/ diflasu / uttråkad




/ Floating on water \




....this bridge has fallen

Back to Home Back to Top ....And seek. Theme ligneous by pure-essence.net. Bloggerized by Chica Blogger.