/That's why she sleeps with one eye open\

I'll cut your little heart out cause you made me cry....




PS Νο ps today....

À bientôt.....

Τις τελευταίες μέρες(νύχτες μάλλον...) βλέπω συνέχεια στον ύπνο μου ταξίδια...Και είσαι συνέχεια εκεί...Ποτέ δεν ταξιδεύουμε μαζί...απλά σε βρίσκω όπου και αν πηγαίνω...Άλλες φορές να τραγουδάς με μια κιθάρα στον δρόμο σαν τον Glen Hansard στο "Once"...άλλες να κοιτάζεις τους περαστικούς καθισμένος σε ένα παγκάκι...άλλες να βγαίνουν fax απο τα χέρια σου που προσπαθώ να διαβάσω αλλά δεν βγάζω τα γράμματα ...και άλλες απλά να μου χαμογελάς...Θέλω πολύ να χαμογελάς....




ps1 Κάποια στιγμή θα ήθελα να μου πεις τι έγραφες σε αυτό το fax :)
ps2 Ίσως να τα πούμε απόψε....
Σκέφτομαι να πάω....μμμμ...δεν θα σου πω...θέλω να δω αν θα με βρείς!

/It's cool if you keep quiet, but I like singing\


Το πρόβλημα με τις φωτογραφίες με στεναχωρεί πολύ...Δεν μπορώ να βλέπω τον εαυτό μου σε αυτές...Αντέχω μόνο εκείνες στις οποίες δεν φαίνομαι...Ή τουλάχιστον εκείνες που φαίνονται κομμάτια του εαυτού μου...Δεν με αναγνωρίζω..Είναι απλά μια κλεμμένη στιγμή του εαυτού που σχεδόν ποτέ δεν μου αρέσει...
Αλλά μου αρέσουν τόσο οι φωτογραφίες...οι φωτογραφίες τοπίων...θα μπορούσα να χαζεύω φωτογραφίες για ώρες...και ζηλεύω που δεν μπορώ και εγώ να βγάλω μια αν όχι ωραία τουλάχιστον συμπαθητική...Και προσπαθώ...αλήθεια προσπαθώ...Με πιστεύεις?
Αυτή η φωτογραφία με πλημμυρίζει συναισθήματα...Δεν ξέρω γιατί...Προφανώς καλλιτεχνικά δεν αξίζει τίποτα...Αλλά κάτι έχει...Και το tiergarten κάτι είχε...Δεν μπορώ να το περιγράψω...αλλά όταν είδα αυτή την περιοχή ένιωσα σαν να έφτασα εκεί που έπρεπε να είμαι...Θα μπορούσα να κάτσω σε αυτό το καλυμμένο απο χιόνι παγκάκι για ώρες και να προσπαθώ να τραβήξω μια ωραία φωτογραφία...Θα μπορούσα να βγάζω ξανά και ξανά άπειρες φωτογραφίες αυτού του drive in που μου θύμιζε την Omaha(ή όπως φαντάζομαι οτι θα είναι στην Omaha...Θέλω πολύ να πάω στην Omaha...αν θέλεις έλα μαζί...)ψάχνοντας να βρώ την κατάλληλη γωνία...
Δεν έκατσα ποτέ σε αυτό το παγκάκι...αλλά δεν πειράζει γιατί περπατώντας είδα στην απεναντι πλευρά του δρόμου μια μορφή που δεν ήταν καθαρή αλλά έμοιαζε σαν να βγήκε μέσα απο το δάσος και να κατευθυνόταν πάλι προς αυτό...Με τα παγωμένα χέρια μου να κρατούν σφιχτά την φωτογραφική(που δεν είναι καν δικιά μου) νομίζω πως έβγαλα την πιο όμορφη φωτογραφία που έχω βγάλει ποτέ...Χωρίς καμιά προσπάθεια...Ελπίζω να σου αρέσει και ας μην έχει τίποτα...Θα στεναχωρηθώ αν δεν σου αρέσει...

ps If you wanna see the future, go stare into a cloud....

Back to Home Back to Top ....And seek. Theme ligneous by pure-essence.net. Bloggerized by Chica Blogger.